is touching yourself worth an eternity in hell?

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Kλειδί

Eίχα αγοράσει ένα κρεμαστό από έναν πλανόδιο. Σ’εκείνο το νησί, σ’εκείνο που μακάρι να μην είχα αφήσει. Ήτανε κλωστές μωβ κι ένα κλειδί μεγάλο παλιό κρεμότανε στην άκρη. Το φόραγα κι έκανα εντύπωση. Ρώταγε ο κόσμος. «Είναι το κλειδί της καρδιάς σου;» ρωτάγανε. Κορόιδευα. Το κλειδί της τουαλέτας, τους απαντούσα. Το’δε μια μέρα ένα κοριτσάκι, γούρλωσε τα μάτια. «Το μαγικό κλειδί!» μου φώναζε, «έχεις το μαγικό κλειδί». Ήτανε λέει ζωγραφισμένο ίδιο σ’ένα απ’τα παραμύθια της. Πίσω στην Αθήνα, μου’λεγε να την πιστέψω, είχε ένα παραμύθι μ’ένα κλειδί στο εξώφυλλο, ίδιο ολόιδιο. Κι άμα το έβρισκες, μου’λεγε, άνοιγες την πόρτα στο τέλος του ουράνιου τόξου και μέσα εκεί είχε ό,τι ποθούσες. Γινόντουσαν οι πέτρες χρυσάφι, μου’λεγε. Γινόντουσαν τ’αστέρια κοσμήματα. Δε θέλω χρυσάφι και κοσμήματα, της έλεγα, κι έτρεχε αυτή μακριά μπερδεμένη. Ερχότανε μετά πίσω, με μαρκαδόρους και χαρτιά. «Θες τον Πρίγκηπα» μου’λεγε, και μου ζωγράφιζε στο πόδι. Αστέρια και πέτρες κι αγόρια με μακριά μαλλιά και σπαθιά που’τανε λέει Πρίγκηπες. Έβαζε κι υπογραφή και μου τα’δινε. Να τα πάω στην άκρη του ουράνιου τόξου. Ν’ανοίξω με το μαγικό κλειδί μου να γίνουνε αλήθεια. Έξι χρονώ κοριτσάκι. Με τι καρδιά να του’λεγα να μη πιστεύει στα παραμύθια; Πως, αυτό που εσύ το έλεγες υπέρβαση, εκείνη το έλεγε βάζω το ένα πόδι μπροστά απ’το άλλο και περπατάω. Εκείνο το κοριτσάκι ήτανε πιο έξυπνο κι απο μένα κι απο σένα μαζί.

11 σχόλια:

  1. Όσο απομακρυνόμαστε από το σημείο της αφετηρίας μας,τόσο πιστεύω πως χάνουμε και από ευφυία και από διαίσθηση - κυρίως από το δεύτερο.Ως κοριτσάκι είχα μέσα μου όλες τις απαντήσεις,σε ό,τι με απασχολούσε.Τώρα,τα ξαναμαθαίνω,ενθυμούμενη,από την αρχή ξανά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ελπίζω να μην το χάσατε εκείνο το κλειδί γιατί η πόρτα παραμένει εκεί που πάντα ήταν.. δίπλα σας. Το μόνο που σας λείπει (προς το παρρόν) ειναι η ικανότητα να την (ξανα)αντιληφθείτε αλλά "Season's change.." που λέει και ένα τραγούδι.. Πάλι καλά πάντως που δεν της είπατε να μη πιστεύει στα παραμύθια, θα κάνατε μεγάλη γκάφα (το αντιλαμβάνεστε βέβαια, έτσι δεν είναι?)
    Πάντως, οφείλω να ομολογήσω, το κείμενο σας μου έφερε στο μυαλό ένα από τα αγάπημενα μου κομμάτια του οποίου τους στίχους σκοπεύω να μοιραστώ μαζί σας.. Please.. Bear with me..

    "Take yourself a while
    And look back upon your life
    Is there anything I have lost?
    Did I ever do anything right?
    Is this the life I wanted?
    This the plan I made up myself?
    Am I the one I try to be?
    And what is there missing deep inside?

    We have lost the gift of wonder
    Dispelled all magic by selfish reason
    We even analyze our dreams
    Because we fear to loose our common sense
    We forgot how simple life's been
    Gazing at it with the eyes of a child
    How wonderful the world has been
    Discovering it with an innocent mind

    The more we see
    The more we learn
    We will never grow up
    Whatever will be
    Whatever we'll see
    Let us never grow up
    We will never grow up"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. α το ξερω ποιο ειναι αυτο το τραγουδι.
    διοτι αντιθετα με ο,τι νομιζετε, σας παρακολουθω εγω κυριε μου.

    αλλα οχι νομιζω πως επρεπε να της πω να μην πιστευει. οσο γρηγοροτερα ξεμπερδευε μ'αυτη τη μασσωνικη κεφαλομπουγαδα των παραμυθιων, τοσο καλυτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ρεαλιστικα ρομαντικο κειμενο.
    εγω φοραω τα φτερα μου, αποφασισμενη να παραμεινω για παντα προσγειωμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το κείμενό σου και το σχόλιο spooky loner με έχουν συγκλονίσει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή