Θυμάσαι τότε που μ’άγγιζες κι όργωνες το μάγουλό μου και φύτρωναν χαμόγελα κι αγκάθια πλεγμένα κι όταν έλεγα τ’όνομά σου κρεμόμουν απ’το τελικό του σίγμα και τραμπάλιζα πάνω απ’την άβυσσο που κρυβόταν στο λαιμό σου κι η μια απ’τις δυο καρδιές μου έσπαγε πάνω στη φωνή σου κι η άλλη χτυπούσε στις ίδιες συντεταγμένες με τα δάχτυλά σου όταν ακούγαμε μαζί μουσική και τώρα όταν ακούμε μαζί μουσική φοράς κάποιου άλλου το πρόσωπο και για σένα ένα άγγιγμα είναι απλά ένα άγγιγμα και κανένα απ’τα πάθη σου δεν μου μοιάζει κι είναι κρίμα γιατί αν με ήθελες λίγο θα σε ήθελα πολύ.
τους έβλεπα που βομβάρδιζαν τον πλανήτη μου και νόμιζα πως ήταν πυροτεχνήματα
δεν έχω λόγια, απλά μου άρεσε υπερβολικά πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήεχεις επισκευθει κι εσυ τον Γκαλιφρευ, ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, μάλλον ναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Γεωργία Π. Δεν ξέρω αν ζεις ή αν έχεις πεθάνει διότι λόγω ανωτέρας βίας δεν μπορούσα να επισκεφθώ κανένα από τα μπλόγ σου για κάνα χρόνο. Αυτό που ήθελα να σου ζητήσω είναι η άδεια να -προσπαθήσω- να μελοποιήσω κάποιο από τα ποιήματα ή απο τα πεζά που έχεις ανεβάσει στο μπλογ αυτό. (ελπίζω να μην έχεις πεθάνει γιατί τότε θα φανώ πολύ ηλίθιος κι ο κόσμος θα είναι λίγο πιο βαρετός)
ΑπάντησηΔιαγραφήγιορς σινσιρλι
Δεν έχω πεθάνει, έχω απλά κολλήσει μεταξύ διαστάσεων. Σχετικά με το αίτημά σας, παρακαλώ όπως το προωθήσετε στο μεηλ gpasvadi@hotmail.com δια να μπορεσωμε να το εξετασωμε και να το συζητησωμε στο πριβε.
ΑπάντησηΔιαγραφή