Underachievers

Μία λέξη που δεν έχω στα ελληνικά. Μου λείπει αυτή η λέξη, κι ας έχω μαζέψει, ενώ έχουμε θρέψει, τόσους αδικοχαμένους πρόσκοπους κάτω απο την ομπρέλα της. 

Είμαι ο μεγάλος λογοτέχνης της γενιάς μου. Είμαι ο φάρος που φωτίζει την σκηνή όπου παίζονται τα μεγάλα αρχαία δράματά μου, είμαι μία νέα θρησκεία από λέξεις που επηρεάζει στρατηγικά τις πιο κουλ τάσεις στα σόσιαλ μίντια. Είμαι η χαραμισμένη γενιά μου. Είμαι η καλοβολεμένη βαρεμάρα που σνομπάρει την τηλεόραση ακριβώς με την ίδια αδιαφορία που σνομπάρει τις μεγάλες συγκινήσεις.

Είμαι εγώ που τα'κανα όλα μικρός και τα βαρέθηκα όλα μικρός και μόνο μεγάλος έμαθα να γράφω για τέτοια πράγματα. Είμαι εγώ που απέκτησα ξαφνικά πολιτική συνείδηση και πρόλαβα να περισώσω όση περηφάνια μου είχε απομείνει με το να προσπαθήσω να επηρεάσω το αναπόφευκτο. Είμαι εγώ που έψαχνα τον εαυτό μου μέχρι που τον βρήκα και δεν ήξερα τι να τον κάνω. Είμαι εγώ που μπορώ να με μουτζουρώσω πολύ πιο εύστοχα απ'οτι μπορείς εσύ, Τετάρτη, εσύ, καθημερινή, να προσπαθήσεις. 

Είμαι εγώ που ωρίμασα και κατάλαβα επιτέλους την τραχιά γαλήνη του συμβιβασμού, την αξία της σαμποταρισμένης μου σταθερότητας. Είμαι εγώ που κερδίζω τις μάχες και χάνω τους πολέμους, είμαι μία παρτίδα μονοπολι μεταξύ μεθυσμένων. Τόσες και τόσες μέρες είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω το λαμπρό πεπρωμένο μου και τόσες νύχτες είμαι με σταυρωμένα τα χέρια και απογοητεύομαι που δεν πέφτει απο τον ουρανό. 

Είμαι ο μεγάλος λογοτέχνης της γενιάς μου. Τολμώ να πω, είμαι ο σκεπτόμενος Έλληνας. Έλα να πιουμε ούζο στο μπαλκόνι και θα στα πω όλα για το πως είμαι ο κρυφός θησαυρός των ημερών μου και πως με θάβουν κάθε μέρα όλο και  βαθύτερα τα χαζά λόγια των ανθρώπων που δεν ξέρουνε να γράφουνε. Και πως υπομονετικά είμαι η 28η του Φλεβάρη συνέχεια, και πως συνέχεια ξεγελιέμαι πως αύριο θα έρθει αυτή η όμορφη Αθηναϊκή άνοιξη που θυμάμαι απο όταν ήμουνα μικρός. 

Είμαι εγώ που σας μίσησα όλους τόσο πολύ επειδή δεν ήθελα να είμαι σαν εσάς και τώρα πληρώνω γι'αυτό κι ας μην αλλάζω γνώμη, έλα να πιούμε και τουλάχιστον δεν θα είμαι εγώ μόνος μου, θα είμαστε μαζί. Κι ίσως αν είμαστε αντί απλά να είμαι να καταφέρουμε να χρωματίσουμε το αναπόφευκτο, κι ίσως αν αλλάξει χρώμα να'ναι καλύτερο.