Entry #5

σημειωσεις απ'το ημερολογιο του καπετανιου...

"Εδώ είναι όλα ήσυχα για λίγο. Έχουμε πέσει να κοιμηθούμε και το μόνο που μας χωρίζει απ'τις χαμένες μας πατρίδες είναι αυτή η μικρή φωτοτυπία ουρανού που φτύνει μηχανικά ο ήλιος καθώς δύει. Είμαστε κουρασμένοι και δεν δίνουμε πολύ σημασία στους βλοσυρούς ήχους της νύχτας που θέλουν να νανουρίσουν το κουράγιο μας. Αποκοιμιόμαστε σχεδόν αμέσως. Έχουμε βρει το κόλπο για να το κάνουμε.

Όλη μέρα περιφερόμαστε στην παραλία που στολίστηκε σαν έρημος κι έχουμε ξεχάσει πια που πρέπει να σκάψουμε. Ο χάρτης που μας πούλησαν οι έμποροι απ'τα καραβάνια ήτανε ψεύτικος, κι έχει φθαρθεί απ'τις μέρες κι έχει μουτζουρωθεί με ρούμι και ιδρώτα και δεν μπορούμε πια να τον διαβάσουμε. Μας κορόϊδεψαν, το ξέρουμε πια, κι εμείς αφού απο ναυτικοί γίναμε βεδουίνοι, ολο και κάποιους ονειροπόλους με ακούρδιστες πυξίδες θα βρούμε να κοροϊδέψουμε με τη σειρα μας, να τους πουλήσουμε αυτό το άχρηστο κωλόχαρτο για ένα παγούρι νερό.

Έρχονται κάθε βράδυ οι ναύτες μου, οι κωπηλάτες και οι μούτσοι μου, αποκαμωμένοι με γδαρσίματα στη μύτη τους και άσεμνοι και με ρωτάνε, πόσο ακόμα θα τριγυρίζουμε, για ποιον ταλαιπωρημένο θησαυρό έχουμε παρατήσει την αγαπημένη μας θάλασσα μόνη στο συζυγικό μας κρεβάτι να κλαίει κύμματα και να τα σκουπίζει πάνω σ'αυτή την ατέλειωτη αμμουδιά; Κλαίνε στον ώμο μου μεθυσμένοι οι ναύτες μου, κι εγώ τους λέω πως όλα θα πάνε καλά, γιατί έτσι πρέπει να τους λέω. Τους λέω ν'αφήσουν τις σειρήνες να τους κρατήσουν συντροφιά, μα κι αυτές με το που τελειώσει το κερί σιωπούν αμέσως μυστηριωδώς. Κι όλα τα φαντάσματα των βασιλικών στόλων που κατατροπώσαμε στις δόξες μας, μας την είχανε στημένη με το που ρίξαμε άγκυρα σ'αυτο το καταραμένο νησί, μας την πέσανε και τώρα πρέπει να τα κουβαλάμε παντού μαζί μας. Και φοβάμαι πως οι καμήλες θ'αγανακτίσουν και θα εξεγερθούν, γιατί ήδη μας τη φυλάνε που τις βαφτίζουμε με ονόματα δελφινιών.

Είμαστε κουρασμένοι. Όλοι είμαστε πολύ κουρασμένοι, όλοι γκρινιάζουμε σαν τυφλές αλογόμυγες, μα κανείς δεν τα παρατάει. Δεν έχει νόημα άλλωστε εδώ που φτάσαμε, ο ήλιος μας έχει αλλάξει ήδη το χρώμα της επιδερμίδας μας για πάντα, κι έτσι κι αλιώς το καράβι μας έμεινε απο μπαταρία κι απο ζάχαρη.

Θα συνεχίσουμε. Θα τυλίγουμε τις πειρατικές σημαίες μας γύρω απ'τα κεφάλια μας, γύρω απ'τα μυαλά μας, για να προστατευτούμε απ'τον ήλιο όσο γίνεται ακόμα, και θα συνεχίσουμε. Το βράδυ θ'αποκοιμιόμαστε πριν προλάβουμε να ελπίσουμε, και το πρωί θα ξεγελιόμαστε απο τις ξεκούραστες φωνές μας. Κι αν έρθουν να μας πουλήσουν πάλι κανέναν χάρτη για κανένα χαμένο θησαυρό, θα τον ανταλλάξουμε πάλι με όσο ρούμι μας έχει μείνει. Αλλά αυτή τη φορα θα κάνουμε καλύτερο παζάρι."