Πως με τρομαζει
η τυχαιοτητα των πραγματων, η αναρχια των περιστασεων
κι αυτη η αδιαφορη βιασυνη με την οποια συνωστιζονται οι αλληλουχιες στην αιθουσα αναμονης
-σε τελειο κυκλο παρ'ολα αυτα-
και περιμενουν να τις καθησεις
σ'ενα ησυχο τραπεζι μακρια απ'τα πολλα ματια, με θεα στο τζακι κατα προτιμηση
κι αν αργησεις να διαλεξεις αυτες που θ'αφησουνε τα περισσοτερα tips
ποσο ανελεητα φευγουν.
Βλεπεις, απο απληστια μενεις φτωχος.
Ομως ρε συ, θα το ξαναπω,
αν δεν υπερασπιστω σθεναρα τις λαθος επιλογες μου μεχρι τελους,
πως θα ζησω μ'αυτες;
Νομιζεις περναει μερα που να μην αναρωτιεμαι τι θα γινοταν αν;
Τι πολυτελεια να μη μετανιωνεις για οσα δεν εκανες ποτε, ε;
Φταιει που πιστευα παντα
πως οι επιλογες πρεπει να'χουν επιλογη
και τις αφησα να επιλεξουν να μη μου χαριστουν.
Και σε περιπτωση που αναρωτιεσαι κι εσυ, αν η αληθεια ειναι
οπλο
καμμενο χαρτι
ή λευκη σημαια
... την αληθεια - την ξερω - και - την ξερεις
ειναι παντα αυτη που μας βολευει
και τωρα ντρεπομαι αυτη τη φωτια στο τζακι που καιει για κανεναν.
Και το μοτζο στο μπρελοκ μου δε λειτουργει πια
ή δεν το κουρδιζω απο φοβο μη διαλεξω παλι λαθος και σε ξεχασω.
Έτσι κι αλλιως δεν διαλεξα ποτε να σε θυμαμαι.
Δεν ειχα επιλογη.
Και ειναι τεραστια παραλειψη μου που μεσα σ'ολα αυτα δεν ανεφερα ποτε τη λεξη "ευκαιρια".
Επιλογές και τι τυχαίο κι ευκαιρίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠφφφφ.
Τι να λέμε τώρα.
μ'αρέσει τελικά πιο πολύ αυτό το μπλογκόπραμα απ' το προηγούμενό σας, κυρα Γωγω.
Με καν να ξύνω τη κεφάλα.
που λες εχτες το βραδυ καθως επινα μονη μου σαγκρια καθοτι επεσα στα ελαφρια, καθομουνα και διαβαζα το προηγουμενο μπλογκοπραμα. ειχα να το διαβασω απο οταν το εκλεισα... και τα συναισθηματα ηταν εντονοαναμεικτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήπφφφ... νομιζω εμενα μ'αρεσει πιο πολυ το αλλο γιατι με κανει να χαμογελαω και γιατι μου θυμιζει μια πρωτογνωρη περιεργη εποχη και γιατι οταν με διαβαζω εκει δεν με αναγνωριζω με την καλη και με την κακη εννοια, ομως ταυτοχρονα δεν εχω καμια επιθυμια να επιστρεψω σ'αυτο παρολο που του εχω μια βαθια αγαπη.
εκει ημουν μετρια και περιεργη αλλα ειχα πλακα. εδω, ξερεις... ειμαι πολυ καλυτερη αλλα ειμαι εγω.
"εκει ημουν μετρια και περιεργη αλλα ειχα πλακα. εδω, ξερεις... ειμαι πολυ καλυτερη αλλα ειμαι εγω. "
ΑπάντησηΔιαγραφήμόνο γυναίκα θα μπορούσε να προβεί σε τέτοια δήλωση, και δεν εννοώ τις "-η" καταλήξεις στο τέλος μερικών λέξεων.
*σκατά στη σανγκριά.
μα - οχι. δεν ειναι γυναικειο το θεμα. θαρρω και πολλα αρσενικα θα μπορουσαν να ταυτιστουν με αυτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήεννοω απλα οτι, οταν το διαβαζα, η πρωτη μου σκεψη ηταν "μαν αυτη η γκομενα ειναι πολυ κιουουουλ!". ξερεις, ειναι καπως παραδοξο να το λες αυτο για τον εαυτο σου, ειναι σαν εξωσωματικη εμπειρια να πουμε. μου αρεσε αυτη η γκομενα. μου λειπει μπορω να σου πω. οχι οτι δεν ηταν εγω, ηταν ενα κομματι μου και με το μπλογκι ταϊζοτανε, και ηθελα να μεγαλωσει να γινει γερο παιδι, αλλα νταξ, δεν βγηκε ετσι.
πιο πολυ ομως μου λειπει, ξερεις, η φαση. η παρεα, τα κομμεντς, το κλιμα. το θεωρω κατορθωμα, ειμαι περηφανη. δε μου λειπουν ομως καθολου τα τρολς, τα αρρωστακια, το κουτσομπολιο, ο ψυχικος κοπος που χρειαζεται για να διατηρεις μια τετοια περσονα...
αλλα σε τελικη αναλυση, ολα αυτα παλευονται. αν εχεις κινητρο. το μπλογκ εκλεισε γιατι ηταν συνηφασμενο με μια ολοκληρη φαση που εκλεισε, και ως μερος της δεν θα μπορουσε να μεινει ανοιχτο. ισως καποτε, ποτε δεν ξερεις...
πολυλογησα και τι μας νοιαζει θα μου πεις, αλλα ειναι που πετυχες φλεβα.
Μας νοιάζει, πώς δε μας νοιάζει, εμείς άλλωσθε ρωτήσαμεν.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο λοιπόν πρέπει όντως να χε πολύ ψωμί το thyshallnotsuck για τη ψυχολογική σου κατάσταση, δε θυμάμαι καν πώς το είχα ανακαλύψει το μπλογκ κείνο, να μοιραζόμουνα κι απ' τη μεριά μου μια ωραία ιστορία για τη περίσταση.
δυστυχώς.
ναι δεν ξερω, μαλλον εχει ψωμι. απο την εννοια οτι ολο το εγχειρημα ειναι λιγο κοντρα στο χαρακτηρα μου. συνηθως, ξερεις, βαριεμαι πολυ και δεν με νοιαζει αρκετα για να κανω τον κοπο να πειραματιστω ή ν'αποδειξω κατι.
ΑπάντησηΔιαγραφήη πλακα ειναι οτι ηταν τοσο παρορμητικη και σπασμοδικη κινηση η δημιουργια του, που δεν εχω αναμνηση της. δεν θυμαμαι να το φτιαχνω. δεν θυμαμαι να σου πω τι περνουσε απ'το μυαλο μου εκεινη τη στιγμη, ή αν ενιωθα ενθουσιασμενη ή νευρικη ή αδιαφορη. μπορω να φανταστω δηλαδη αλλα δεν εχω εικονα. κι αυτο μου εχει συμβει για ελαχιστα πραγματα στη ζωη μου, ενα δυο σε φαση.
ναι εχει ψωμι μαλλον...
εσυ παντως ησουν απ'τους πρωτους θυμαμαι. και η συμβολη σου ηταν παντα αξιομνημονευτη. αλλα πολυ χαιρομαι που σου αρεσει καλυτερα εδω. σοβαρα.
δεν είχα πάρει πρέφα τίποτες σε σχέση με το χρόνο και το μπλογκ σου, πάντα πίστευα ότι ήμουν απ τους τελευταίους, μετά απ' τους πρώτους, μετά απ' τους μεσαίους, δεθυμάμαιχριστόφορε
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία.
Σπείρες.
ησουν απ'τους πρωτους. 2ο-3ο ποστ σε φαση.
ΑπάντησηΔιαγραφήδευτερο-τριτο εννοουσα, οχι τριακοστο, κατι δε παει καλα με αυτη τη γραμματοσειρα. :)
ΑπάντησηΔιαγραφή