Λέω να σηκωθώ να φύγω. Να πιάσω γκόμενο έναν καινούριο τόπο και να τον αφήσω να με κακομεταχειριστεί και να με τρίψει καλά πάνω στις γωνίες του, γιατί ο νυν έχει επαναπαυτεί και ζαμπονιάζει σε (κωλο)κολώδεις δρόμους και διατέλλουσες οθόνες, κι εγώ τη θέλω τη σφαλιάρα μου.
Λέω να δώσω μια στην καρέκλα να φύγει κάτω απ'τα πόδια μου, μιας και είμαι ανήμπορη να σηκωθώ, να κάψω και τις πόρτες και τα παράθυρα για να τους στερήσω τις ευκαιρίες τους να φιλοξενούν αρχές και τελειώματα, και να σκαρφαλώσω να βγω απ'την καμινάδα που είναι και πιο κουλ να πούμε. Να'χω βάψει απο πριν και τα μάτια μου μόνο απο κάτω και να'χω χτενίσει τα μαλλιά μου όλα προς τα πάνω να μοιάζω με τρελαμένο παγόβουνο κι όχι με φάρο όπως τώρα, να σκοντάφτουν τα πλοία απάνω μου αντί να τα οδηγώ στην ασφάλεια μακριά μου. Και πριν ξεκινήσω να'χω φροντίσει ν'αδειάσω τις τσέπες μου να μην κουδουνίζω σα βλαμμένη όποτε περπατάω μπας και καταφέρω και περάσω μια φορά απαρατήρητη, γιατί είναι καλύτερα να σε ανακαλύπτουν τυχαία παρά να είσαι εντυπωσιακός.
Να φύγω κι εκεί που θα πάω να κάνω μια ενδιαφέρουσα γνωριμία μ'ένα σπίτι που να μη μου θυμίζει κανέναν, να του φορτωθώ απρόσκλητη και να το φτιάξω όπως πάντα ήθελα, άδειο χωρίς δωμάτια κι έπιπλα, να'χει μόνο μια κάμερα για διακοσμητικό μες στη μέση κι ένα ποδήλατο δεμένο στο καλοριφέρ. Πρέπει οπωσδήποτε να'χει καλοριφέρ ασχέτως καιρού, για το ποδήλατο όχι για μένα, κι όσο για τη θέα δε με νοιάζει καθόλου γιατί ξέρω οτι δεν θα κοιτάζω πια απέναντι, μόνο να'χει κι ένα μπακάλικο εκεί κοντά ν'αγοράζω τυρί και τετράδια. Α, ναι, και τσιγάρα, να κάθομαι κάτω απ'την κάμερα να καπνίζω και να τραγουδάω "I used to be mad - not crazy, just mad". Αν έχει και θάλασσα εκεί κοντά για να κατουράω θα'ναι ακόμα καλύτερα, κι αν όχι δεν πειράζει γιατι είμαι πολύ καλή στο να κρατιέμαι, κι άλλωστε γι'αυτο τα πίνουμε τα αλκοόλια, για ν'αδειάζουν τα μπουκάλια, νο;
Κι αν τα καταφέρω, θα σας δείξω εγώ, θα δείτε που εκεί θ'ανθίσω και θα βγάλω πρίζες και μπαλαντέζες απ'το κεφάλι μου και λουλούδια σε σχήμα λάμπας απ'το στόμα μου και θα με στεφανώνουν αγκάθινοι γαλαξίες και θα τρέχει πετρέλαιο και λάβα απο τα νύχια μου και θα τροφοδοτώ όλο το σύμπαν κι όλοι θα μου χρωστάτε και θα μου ανήκετε και θα με κάνετε κι οικονομία απο πάνω. Μόνο να'ναι απο καλό μάρμαρο το πάτωμα γιατί ρίζες δεν θέλω ποτέ πια να ξαναβγάλω.
Κι ίσως τότε να μάθω απ'την αρχή να γράφω και να'ναι αυτό ένα τέλος που θα μπορώ να καταλάβω.
εγω αλλαξα τοπο για καλοκαιρι αλλα τωρα ειμαι παλι πισω, ισως για λιγο, ισως για πολυ αλλα χαιρομαι που εισαι ακομα εδω γιατι μου ελειψε η γραφη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήοπως μου ελειψε και η μουσικη σου.
γεια σας ξανα λοιπον.
για οσο μεινω ακινητη, γιατι τελευταια με εχει πιασει μια μανια να κινουμαι ασταματητα και παντου.
και μενα μου λειψατε κυρια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ χαιρομαι για τη μανια σας. και στα δικα μας να πουμε.