Θα ημουνα στο απολυτο ζεν αν δεν ειχα ξεχασει τα τσιγαρα μου στο ταξι. Διοτι σουφρωσα ενα μπουκαλακι κρασι - "παραγωγης μας" ειπε η σερβιτορα και μια γκομενα τη ρωτησε που το παραγουμε και στραβωσα να πουμε γιατι δηλαδη ρε κοπελια τι θες τωρα, να σου πουμε που εχουμε τ'αμπελια;;; Σκασε και πιες εκει χαμω και μη ρωτας, θα ημουν στο ζεν μου σου λεω αν ειχα τσιγαρα, γιατι επιτελους μεγαλωσε αυτος ο πουστης ο φοινικας και μου κρυβει τη θεα απ'τα τρενα. Κι αν δεν εχω τσιγαρα μπορω παντα να τριψω ενα ντεπον, δουλευει μα το θεο σου λεω, μισο τριμμενο και μισο διπλα στο τασακι να το κοιτας και να διαλογιζεσαι περι του καψιματος σου.
Ρε μ'αρεσει αυτη η δουλεια που κανω. Μ'αρεσει γιατι μερικες φορες χαιρετιεμαι με τον κοσμο και τον ρωταω "τι κανεις;" και μου απανταει οτι ποναει το στομαχι του και μου νευει να πλησιασω και μου ψιθυριζει ενοχικα στ'αυτι "εφαγα αρακα σημερα" κι εγω γελαω γιατι εχει πλακα ο κοσμος, γελαω για ωρες με κατι τετχια πραματα και πινω κρασι.
Και ξερεις τι ελεγα παντα, τ'ατυχηματα περιμενουν να συμβουν, αλλα αυτο ειναι μεχρι να μη σε νοιαζει πια ουτε το ετσι ουτε το αλλιως και τοτε πια πετυχαινεις να μη συμβαινει τιποτα. "Σιωπη κινητου" οπως λεει κι ο φιλος μου ο Λελε που μοιαζει με το μελαγχροινο μικρο Πριγκηπα. Σιωπη κινητου, το απολυτο ζεν, να πα να γαμηθουν τα τσιγαρα, ενα κλασμενο κειμενο σας το χρωσταγα απο καιρο και δε μ'αρεσουν τα χρεη και παλι καλα να λετε που παταω το σπεης.
Που λετε, οταν οδηγας κοιτας μονο το δρομο και χανεις τις εποχες στον ουρανο. Γουαου τωρα θα μου πειτε, σπουδαια μαγκια μας ειπες ρε Γωγω, αλλα ξερετε μαλακες μου εγω μερικες φορες οταν γυριζω σπιτι βγαζω τα παπουτσια μου μονο και μονο για να περπατησω ξυπολυτη στην ασφαλτο, γι'αυτο ειμαι πιο μαγκας απο σας.
Μαλακες Μου.
Ω αλληλουια νιωθω-ναναικαλατοκρασικιαςμηξερουμεπουφυτρωνει-!
Κλαιν βαλε μου εναν εκλουζιε στη ζωγραφια.
χαχαχα, είναι πρώτη φορά που μου κάνουν μπλογκοαφιέρωση διεγραμμένη μετά.
ΑπάντησηΔιαγραφήκλασμένα κείμενα, όλε
το διεγραμμενο ηταν απο πριν ωρε! ειναι ινσαηντ τζοουκ κι ετς :)
ΑπάντησηΔιαγραφήολε!
Α, με συγχωρείς, αρνούμαι το ότι το μυαλό μου δε δουλεύει πλέον καλά, μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο, τα ίνσαηντ τζόκς είναι πάντα μια καλή αρχή για δαύτη την ομολογία. ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή*ps, στριμμένο ντεπόν.
τριμμενο, στριμμενο... don't try this at home...
ΑπάντησηΔιαγραφήλοιπον αντε θα το πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο τριμμενο ντεπον ειναι προσωπικο μου ινσαηντ τζοουκ και εχει απο πισω του την παρακατω ιστορια.
ειναι ενας φιλος, ο λεγομενος φιλος που εχει τα σαντουιτς, και παω χοροπηδηχτη και χαρωπη ωσαν την πιπη να τον συναντησω και μου λεει προς μεγαλη απογοητευση μου οτι σαντουιτς γιοκ, απο αυριο με υγεια. "ωχ αμαν" του απαντω απελπισμενη "και σημερα; τι θα κανουμε σημερα;;"
"υπαρχει μια λυση" μου απανταει και αρχιζει να μου εξηγει τα περι της διαδικασιας κατα την οποια το τριμμενο ντεπον λειτουργει ως σαντουιτσιακο υποκαταστατο (την οποια διαδικασια δεν θα αναλυσω εδω γιατι οποιος δεν την γνωριζει καλα πραττει κι οποιος τη γνωριζει τον λυπαμαι)
και μολις το ακουω αυτο - που ποτε δεν το'χα ξαναματακουσει στη ζωη μου τετοιο τρελο πραμα - αρχιζω να ουρλιαζω "τι λες ρε;;!! ρε καμμενε!! ρε πρεζακια!!! ρε καταντια!! ρε αρρωστε!! τι'ναι αυτα ρε;; ρε που παμε ρε;"
απο τοτε η εκφραση "τριμμενο ντεπον" χρησιμοποιειται απο εμου της ιδιας για να αποδωσει το μεγιστο βαθμο καψιματος, την εσχατη καταντια, την υποβαλλομενη εξαθλιοτητα στην οποια ομως πρεπει να υποβληθεις εστω και μια φορα στη ζωη τουτη απο περιεργεια και μονο.
και με αυτη την εννοια χρησιμοποιηθηκε μες στο κειμενο γιατι τι αλλο θα ελεγα μετα απο ολα αυτα για να δικαιολογηθω ευχαριστω πολυ καληνυχτα σας.
χεχεχε, για σαντουϊτσικό υποκατάστατο δεν είναι το ντεπονάκι, λόγω εικόνων στο μυαλό μου το χω σα τρόπο σκέψης σαν ένα σκαλάκι πριν/ταυτόχρονα με το να στρίψεις ασπιρίνα, και ομολογώ πως τα εργοστασιακά/χημικά τερτίπια τα απεχθάνομαι (ντάξει ψέματα, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα αηδιάζω)
ΑπάντησηΔιαγραφήστο κάτω κάτω της γραφής, αν υπάρχει τόση ανάγκα για ντάγκλες, ας πάει κανείς να στρίβει φυστίκια σα το μαλάκα.
Που σου κάνουν κεφάλι μεταξύ μαστούρας και γεύσης κοτόπουλου μεν, αλλά δε κλάνει πολύ και πρέπει και να στρίβεις πέντε ώρες σα τον πεταμένο.
Αν, πάντα, το σουπερμαρκέ είναι κλειστό και η βότκα άπιαστο όνειρο σα το μουνί.
φυστικια;;;;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΝΩΜΑΛΟΙ!
ναι, δαύτα που τρώνε και οι ελέφαντες, τα φαρδόκωλα με το τσόφλι. Σπάζοντας το τσόφλι, παίρνεις το καρπό από μέσα και τρίβεις τη φλούδα. τρίβεις τρίβεις τρίβεις, τη μαζεύεις και τη καπνίζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξιοπερίεργο κεφάλι-ή-κάτι-σαν-κεφάλι
Μαλακίες όμως. Πρέπει να χεις ΠΟΛΛΑ και να τρίβεις σα μαλάκας με τις ώρες.
εναλλακτικά, υπάρχει και τ'άλλο που λέει ο ΤσελεμεντέςτουΑναρχικού με τις μπανάνες και τη μπανανίνη κλπ κλπ αλλά ποιος κάθεται τώρα να αγοράσει κανα 7κιλο μπανάνες και να τρίβει και να λιώνει κλπ κλπ.
μαλακίες.
Αφού το ανθρώπινο είδος είναι καθυστερημένο και σου επιτρέπει νόμιμα να αγοράσεις από σουπερμάρκετ πράματα όπως ουίσκια και βότκες, όλα τ'άλλα με φυστίκια μπανάνες κλπ είναι για χ(ι)ούμορ.
ρε τωρα να σου πω κατι; μ'αυτα που λεμε μου ηρθε καταπληκτικη ιδεα για ποστ αλλα ειναι για το αλλο μπλογκ οχι για δαυτο... και σνιφ σνιφ μπηκα σε πειρασμο... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω εχω να πω οτι η μπανανα δε λειτουργει. αρα κι αυτο με το φυστικι οχι που δε σ'εμπιστευομαι αλλα αρχιδια. γιατι αλλιως θα ητανε πανακριβα και στη λαϊκη θα'χε πιο πολυ πλακα. "παρε παρε κυρια εχω μπανανα που θα σε στειλει στη νιρβανα του βουδα κυρια παρε". ασε που εγω βαριεμαι να τριψω τυρι για τα μακαρονια και το βαζω σε φετες, θα καθομαι τωρα να τριβω τετοια πραματα;
ε ναι ουισκια και βοτκες. αν και τελευταια του τα'χω μαζεμενα του μαλακη χανγκοβερ και δε του μιλαω.
για τις μπανάνες δε ξέρω και δε με ενδιαφέρει να μάθω. Τις μπανάνες μ'αρέσει να τις τρώω που και που. Από ψηλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φυστίκια λειτουργούν, αλλά αυτό που σου κάνουν μετά από πολύ-πολύ-πολύ-φτου! στρίψιμο και αρκετή ποσότητα είναι κάτι που μοιάζει με κεφάλι και έχει την αίσθηση κοτόπουλου στο φούρνο. όπως είπες, αρχίδια.
γάμα τον χανγκόβερ.
δε του πέφτει λόγος, όσο και να χτυπιέται.
Τα mood swings από δαύτα είναι ο καρκίνος του μπεκρή.
γι'αυτο ακριβως το λογο εχω αυτη τη σχεση παθους με το αλκοολ. μια χωριζουμε και μια τα ξαναβρισκουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα μισο λεπτο, τι εννοεις σ'αρεσει να τρως μπανανες απο ψηλα;
απ' το στόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι, εχμ...
μάιστα.
γκουχ.
Θαρρώ πώς είναι μια από κείνες τις άβολες στιγμές στη ζωή κάθε ανθρώπου που πρέπει να ομολογήσει/παραδεχτεί πως παραμένει κολλημένος σε λογοπαίγνια φροϋδικής ατσουμπαλοσύνης (αγγούρι, μπανάνα, άλλοι το τρώνε και δροσίζονται και άλλοι το τρώνε και ζορίζονται, κλπ κλπ).
Μεσιχαίνομαι.
δε καταλαβα τιποτα τιποτα δε καταλαβα αλλα μησεσιχαινεσαι :)
ΑπάντησηΔιαγραφή