χαιρομαι που ρωτησες για να μπορεσω να το διευκρινισω.
δεν εννοω τιποτα απ'τα δυο ακριβως. οταν λεω αυτο, εννοω αυτο που βγαζει αυτο το κομματι. αυτο το τελειο εξισορροπισμα μεταξυ cheesy, καταπληχτικου, ρομαντικου και παρανοϊκου. αυτο το φηλινγκ. αυτο το πραμα.
τις τελευταιες μερες που λες, ημουνα σα μεγαλη παρασκευη χωρις κανενα λογο. ενα κενο, ενα πραμα αφορητο. και ξαφνου χτες τυχαια ακουω αυτο. οχι οτι δεν το'χα ξανακουσει, αλλα ξαφνικα κατι μου'κανε. μου'σωσε τη ζωη. μου μιλησε. το ακουω δυο μερες τωρα ασταματητα. και νιωθω ευφορια.
που λες αυτε, θελω να ειμαι αυτο το ειδος του ανθρωπου που στην κηδεια του θα παιζει αυτο το τραγουδι.
Σεβαστότατον. Δε μου κάνει εντύπωση που ξε-μεγαλοπαρασκευιάστηκες με Πάττονα πάντως. Δε νομίζω να βγάζουν πολλοί καταπληχτικό, ρομαντικό, παρανοϊκό και τσήζια φήλινγκ.
Ειν' αστείο πάντως που χρησιμοποίησες τον όρο "μεγάλη Παρασκευή". Είχα την εντύπωση ότι τις μεγάλες Παρασκευές θα ήσουν στο τσακίρ κέφι. Μη ρωτάς γιατί, δε ξέρω.
Τις περνάς Αθήνα τις μεγαλοΠαρασκευές ή σε κανα χωριό;
διότι στη δεύτερη περίπτωση, πραγματικά μπορείς να καταλάβεις την ομορφιά του να πιστεύεις, ακόμα και αν κατουράς στην εικόνα του Αη-Τρύφωνα όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Στη πρώτη περίπτωση... δε ξέρω. φαντάζομαι ότι θα'ναι όντως μουνομουντίλα.
στην αθηνα τις περναω αλλα εχω κανει και μερικες σε χωρια. νταξει ειναι καπως ρομαντικες μωρε υποθετω οι μεγαλες Παρασκευες, ειδικα στην επαρχια. δεν μ'επηρεαζει η μουνομουντιλα ομως, την πολεμαω.
περσυ μεγαλο σαββατο θυμαμαι ειχα βγει στο δρομο κατα τις 12 κι εβλεπα τις οικογενειες να ξεχυνονται κρατωντας με συγκινηση κι ευλαβεια το αγιο φως και μου φαινοταν πολυ γουαου ολη αυτη η νεκραναστημενη χαρα γυρω μου. αλλα νομιζω οτι σ'αυτο συνεβαλε κατα πολυ το γεγονος οτι ειχα βγει να ψαξω ανοιχτο περιπτερο να παρω τσιγαρα και munchies supplies...
βρε κανω τη διακριτικη, μην επεξηγουμε τ'αυτονοητα τωρα...
ε λοιπον εισαι το μονο αρσενικο που γνωριζω (που λεει ο λογος) που ξερει τον μπελα ταρ. κι εχω σπουδασει σκηνοθεσια σε σχολη με πολλους μαντραχαλους. δηλαδη το εννοω κοπλιμαν αυτο τωρα. ευγε!
Ναι, φάση παπαγάλλος. Όταν λέει σωστά ας πούμε τη φράση που του μαθαίνεις, ή όταν κάνει κάτι καλό γενικά, δε δίνουμε σε δαύτους τους Φτερωτούς Κανίβαλους (ΤΜ) κρακεράκι;
δε ξέρω παραπάνω. σιχαινόμουνα τους παπαγάλους μέχρι πρόπερσυ.
Ούτε γω έχω καταλάβει ακόμα. Αλήθεια, δε πάω να στο παίξω ιστορία. Μια μέρα πρόπερσυ είχα μπει σε ένα μαγαζί για ζώα με ένα φίλο, για να δούμε τι θα κάνουμε με ένα νεογέννητο σκυλί που χαμε βρει σε ένα κτήμα, και είχαν ένα παπαγάλο σε ένα κλουβί. Κανονικά θα μου σπαγε τ'αρχίδια, μα ο τύπος ήταν ΘΕΟΧΟΝΤΡΟΣ (+ 1 point) και ΝΤΡΕΠΟΤΑΝΕ. Μας είχε γυρίσει πλάτη και όταν πήγαινα κοντά το κεφάλι στο κλουβί, γύριζε τη χοντρή κεφάλα του και κοίταγε μουλωχτά, με το ένα μάτι πίσω απ' τη φτερούγα, να δει τι γίνεται. Από τότε γούσταρα. Τολμώ να πω πως, ναι, ίσως αγόραζα και παπαγάλο αν είχα ώρα, χρήμα, και δεν ενέδιδα σε διάφορα.
Κρακεράκι βουτηγμένο σε σάλτσα με ντομάτα, καλαμπόκι, κρεμμύδι, μορταδέλα, φέτα και πιπεριά κόκκινη, περικαλώ. Μασημένο!
χαχαχα! επειδη ειμαι μια αρκουδα, ειναι λιγα τα φαγωσιμα που σιχαινομαι, αλλα ναι οι σταφιδες ειναι απ'αυτα που σιχαινομαι! η μορταδελα απλα δε μου τρελοαρεσει. το σαλαμι αερος ομως....
συγνωμη αγαπητε αλλα δεν μου δωσατε αρκετα κινητρα για να την αγαπησω. τοσα χρονια εχω εχθρα με τ'αλλαντικα, δεν θα τα γκρεμισω ετσι ξαφνικα ολα σα να'ταν φτιαγμενα απο σαλιο και φοινικοφυλλα για χαρη σας!
και δεν ξερω πως η ωρα μπορει να τα κανει ολα διαφορετικα. εγω μετραω το χρονο πολυ απλα. οταν νυχτωνει ειναι μια καλη ωρα. οταν ξημερωνει ειναι μια κακη ωρα. εντ δατς ολλ.
Αλλάζει συνέχεια τη μέρα σε σχέση με το τι και πότε έχεις να το κάνεις. Βρεθήκαμε με μια ώρα συν στις πλάτες μας και δε ξέραμε τι να τη κάνουμε, είχαμε κανονίσει τα πάντα μια ώρα μπρος.
Όταν λες "αυτό", εννοείς το τραγούδι/cd, ή το Αυτό με το Άσπρο Σακάκι που τραγουδάει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιότι αν πρόκειται για το δεύτερο, το έχω προλάβει, συγγνώμη.
*διασκευή Faith No More στο 1/4 του "Glory Box" ή στο "Greenfields" παρακαλώ, να χύσουμε τα πανταλόνια μας τα περήφανα τα αντρίκια παρέα
χαιρομαι που ρωτησες για να μπορεσω να το διευκρινισω.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν εννοω τιποτα απ'τα δυο ακριβως. οταν λεω αυτο, εννοω αυτο που βγαζει αυτο το κομματι. αυτο το τελειο εξισορροπισμα μεταξυ cheesy, καταπληχτικου, ρομαντικου και παρανοϊκου. αυτο το φηλινγκ. αυτο το πραμα.
τις τελευταιες μερες που λες, ημουνα σα μεγαλη παρασκευη χωρις κανενα λογο. ενα κενο, ενα πραμα αφορητο. και ξαφνου χτες τυχαια ακουω αυτο. οχι οτι δεν το'χα ξανακουσει, αλλα ξαφνικα κατι μου'κανε. μου'σωσε τη ζωη. μου μιλησε. το ακουω δυο μερες τωρα ασταματητα. και νιωθω ευφορια.
που λες αυτε, θελω να ειμαι αυτο το ειδος του ανθρωπου που στην κηδεια του θα παιζει αυτο το τραγουδι.
Σεβαστότατον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε μου κάνει εντύπωση που ξε-μεγαλοπαρασκευιάστηκες με Πάττονα πάντως. Δε νομίζω να βγάζουν πολλοί καταπληχτικό, ρομαντικό, παρανοϊκό και τσήζια φήλινγκ.
Παττονας ειναι αυτος... αμα δεν τον ειχες προλαβει θα σου'λεγα εγω. αλλα σεβομαι τη σειρα προτεραιοτητας :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιν' αστείο πάντως που χρησιμοποίησες τον όρο "μεγάλη Παρασκευή".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα την εντύπωση ότι τις μεγάλες Παρασκευές θα ήσουν στο τσακίρ κέφι. Μη ρωτάς γιατί, δε ξέρω.
οχι ρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήδε μ'αρεσουν οι κλαψομουνιες καθολου κι ας μη μου φαινεται.
τις μεγαλες παρασκευες ειμαι θλιμμενη γιατι ειναι ολοι θλιμμενοι για ανοητους λογους και αυτο με θλιβει.
Τις περνάς Αθήνα τις μεγαλοΠαρασκευές ή σε κανα χωριό;
ΑπάντησηΔιαγραφήδιότι στη δεύτερη περίπτωση, πραγματικά μπορείς να καταλάβεις την ομορφιά του να πιστεύεις, ακόμα και αν κατουράς στην εικόνα του Αη-Τρύφωνα όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Στη πρώτη περίπτωση... δε ξέρω. φαντάζομαι ότι θα'ναι όντως μουνομουντίλα.
στην αθηνα τις περναω αλλα εχω κανει και μερικες σε χωρια. νταξει ειναι καπως ρομαντικες μωρε υποθετω οι μεγαλες Παρασκευες, ειδικα στην επαρχια. δεν μ'επηρεαζει η μουνομουντιλα ομως, την πολεμαω.
ΑπάντησηΔιαγραφήπερσυ μεγαλο σαββατο θυμαμαι ειχα βγει στο δρομο κατα τις 12 κι εβλεπα τις οικογενειες να ξεχυνονται κρατωντας με συγκινηση κι ευλαβεια το αγιο φως και μου φαινοταν πολυ γουαου ολη αυτη η νεκραναστημενη χαρα γυρω μου. αλλα νομιζω οτι σ'αυτο συνεβαλε κατα πολυ το γεγονος οτι ειχα βγει να ψαξω ανοιχτο περιπτερο να παρω τσιγαρα και munchies supplies...
"ρομαντικές" στην επαρχία... ναι. Ή σαν ταινία του Bella Tar, ξέρω γω, μουντές αλλά χωρίς κλαψομούνιασμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν έψαχνες munchies supplies απο χασισολήγουρο, τότε σίγουρα θα φαινόταν υπεργουάο η νεκραναστημένη χαρά που λες ;p
βρε κανω τη διακριτικη, μην επεξηγουμε τ'αυτονοητα τωρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήε λοιπον εισαι το μονο αρσενικο που γνωριζω (που λεει ο λογος) που ξερει τον μπελα ταρ. κι εχω σπουδασει σκηνοθεσια σε σχολη με πολλους μαντραχαλους. δηλαδη το εννοω κοπλιμαν αυτο τωρα. ευγε!
Να΄ς καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρακεράκι δεν έχει?
κρακερακι;
ΑπάντησηΔιαγραφήδγιαολε παλι δεν καταλαβαινω τι εννοεις.
Ναι, φάση παπαγάλλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν λέει σωστά ας πούμε τη φράση που του μαθαίνεις, ή όταν κάνει κάτι καλό γενικά, δε δίνουμε σε δαύτους τους Φτερωτούς Κανίβαλους (ΤΜ) κρακεράκι;
δε ξέρω παραπάνω.
σιχαινόμουνα τους παπαγάλους μέχρι πρόπερσυ.
χαχχαχα γιατι μεχρι προπερσυ;
ΑπάντησηΔιαγραφήνταξει αμα ειναι ετσι να σου δωσω. το θες μασημενο ή να κριτσινιζει; :)
Ούτε γω έχω καταλάβει ακόμα. Αλήθεια, δε πάω να στο παίξω ιστορία. Μια μέρα πρόπερσυ είχα μπει σε ένα μαγαζί για ζώα με ένα φίλο, για να δούμε τι θα κάνουμε με ένα νεογέννητο σκυλί που χαμε βρει σε ένα κτήμα, και είχαν ένα παπαγάλο σε ένα κλουβί. Κανονικά θα μου σπαγε τ'αρχίδια, μα ο τύπος ήταν ΘΕΟΧΟΝΤΡΟΣ (+ 1 point) και ΝΤΡΕΠΟΤΑΝΕ. Μας είχε γυρίσει πλάτη και όταν πήγαινα κοντά το κεφάλι στο κλουβί, γύριζε τη χοντρή κεφάλα του και κοίταγε μουλωχτά, με το ένα μάτι πίσω απ' τη φτερούγα, να δει τι γίνεται. Από τότε γούσταρα. Τολμώ να πω πως, ναι, ίσως αγόραζα και παπαγάλο αν είχα ώρα, χρήμα, και δεν ενέδιδα σε διάφορα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρακεράκι βουτηγμένο σε σάλτσα με ντομάτα, καλαμπόκι, κρεμμύδι, μορταδέλα, φέτα και πιπεριά κόκκινη, περικαλώ.
Μασημένο!
ελα αυτη η ιστορια απο μονη της ειναι λογος να λατρεψεις το ζωντανο!
ΑπάντησηΔιαγραφήεχω θεμα με το κρακερακι ομως, δε μ'αρεσει η μορταδελα...
εισαι μεγαλη μορφη παντως αυτε!
μορταδελα γαμει, συγγνωμη κιολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήξερεις τι ειναι απαισιο; οι σταφιδες. Και αν τις καθαριζεις, μετα απο λιγο τα χερια σου ειναι σα να δαχτυλιασες γρια.
χαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήεπειδη ειμαι μια αρκουδα, ειναι λιγα τα φαγωσιμα που σιχαινομαι, αλλα ναι οι σταφιδες ειναι απ'αυτα που σιχαινομαι!
η μορταδελα απλα δε μου τρελοαρεσει. το σαλαμι αερος ομως....
Αν είσαι αρκούδα, έλα στον Αρκτούρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Αρκούδες γαμάνε,
μα ΓΑΜΑΝΕ
αν είσαι αρκούδα,
σε παίρνω σπίτι μου
αύριο κιόλα!
το σαλάμι αέρος ΓΑΜΑΕΙ
ίσως είναι που το' χα από μικρός
και μετά λείπουν άλλα, ΤΣΑΑΑΑΦΦΦΦΦ
κρίμα για τη μορταδέλα.
όποτε την έτρωγα,
ήταν γαμάτη-
είχε γεύση από κοπάδι
και βοσκό μαζί- σκέψου το!
ποιο απ'τα δυο να σκεφτω;
ΑπάντησηΔιαγραφήνα με παρεις σπιτι σου αυριο κιολα ή ν'αγαπησω τη μορταδελα;
Θεωρώ πως η μορταδέλα είναι το μείζον θέμα της υπόθεσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα μπορούσα να υποστηρίξω τίποτε διαφορετικό.
συγνωμη αγαπητε αλλα δεν μου δωσατε αρκετα κινητρα για να την αγαπησω.
ΑπάντησηΔιαγραφήτοσα χρονια εχω εχθρα με τ'αλλαντικα, δεν θα τα γκρεμισω ετσι ξαφνικα ολα σα να'ταν φτιαγμενα απο σαλιο και φοινικοφυλλα για χαρη σας!
Δε χρειάζεται κίνητρα η μορταδέλα για να αγαπηθεί, χρειάζεται πάθος για κρεας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ώρα άλλαξε και το πήρα πρέφα το βράδυ. Απο κει και πέρα όλα ήταν διαφορετικά.
γκαντ ντεααμ ποτε δεν ειχα παθος για κρεας.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι δεν ξερω πως η ωρα μπορει να τα κανει ολα διαφορετικα. εγω μετραω το χρονο πολυ απλα. οταν νυχτωνει ειναι μια καλη ωρα. οταν ξημερωνει ειναι μια κακη ωρα. εντ δατς ολλ.
Αλλάζει συνέχεια τη μέρα σε σχέση με το τι και πότε έχεις να το κάνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρεθήκαμε με μια ώρα συν στις πλάτες μας και δε ξέραμε τι να τη κάνουμε, είχαμε κανονίσει τα πάντα μια ώρα μπρος.
ε, μια ωρα παραπανω... δεν ακουγεται και τοσο κακο.
ΑπάντησηΔιαγραφή